เนื่องจากความเข้าใจผิดครับ ระหว่างผมกับภรรยา เพราะเราสองคนเห็นลูกๆ บ่นถึงปูย่าและยายกันมาหลายวัน โดยเฉพาะคนที่ลูกๆ น่าจะไปเจอหน้าได้ไม่ยากคือคือ ยายครับ เพราะอยู่แค่ปัตตานีเอง แต่นี้เกือบสองเดือนแล้วครับ ไม่ได้ไปเยี่ยมเลย สุดท้ายเมื่อวันพฤหัส ภรรยาผมก็บ่นๆ ว่า คงต้องพาไปเยี่ยมสักทีแล้วละ ผมก็สนับสนุนครับ แต่เงื่อนไขคือ ผมขอพักผ่อนที่บ้านแล้วกัน (คนกำลังอยู่ระหว่างการพักฟื้น) และปกติเวลามีนัดอะไรนี้ ผมและภรรยาจะไม่บอกลูกๆ ก่อนครับหากไม่ร้อยเปอร์เซนต์ เหตุผลเพราะอิลฮามเป็นคนยึดมั่นคำสัญญามากๆ ผิดสัญญาแล้วลำบาก เมื่อคืนบังเอิญเผลอปากไปว่า อิลฮามกับเตาฟิกจะได้ไปบ้านยาย เช้ามาภรรยารู้สึกว่าจะขับรถไปไม่ไหวครับ แถมกลัวว่าจะเจ็บท้องคลอดระหว่างทาง (ฮิฮิ ไม่รู้ข้ออ้างภรรยาผมหรือเปล่า) สุดท้ายเลยเป็นผมต้องขับรถไปให้
ระยะนี้คงหาคนขับเร็วๆ ยากครับบนท้องถนน ผมเองช่วงนี้อยู่ที่ 70 ครับ ไม่ถึง 90 เลยตลอดเส้นทาง ไม่ใช่อะไรหรอกครับ พอทำท่าว่าจะเยียบเร่งเครื่อง ภรรยาก็บอกว่า เจ็บขาอยู่นะค่ะ อย่าซิ่งนะ อือ....อ แต่ตลอดเส้นทางก็มีรถที่ขับแซงไม่กี่คันเองครับ ประเภทที่ซิ่งเลยก็ไม่เยอะครับ รู้สึกว่า คนแถบนี้ปรับนิสัยการขับรถไปเยอะแล้วครับ
ไหนๆ ก็ไปปัตตานีแล้วครับ ผมเลยคิดโปรแกรมผมทันทีครับ คือ ขอไปตัดผม แต่งหล่อสักหน่อย ปกติผมมีร้านประจำที่ปัตตานีครับ แล้วก็มีร้านประจำที่ยะลาอีกร้านหนึ่ง ขึ้นอยู่กับจังหวะครับ แต่รอบนี้เกือบสามเดือนแล้วครับที่ไม่ได้ตัดผม เมื่อเช้าก่อนจะออกจากบ้าน ภรรยาบอกว่า ไม่หวีผมก่อนหรือ ผมยิ้มแล้วบอกไปว่า เพิ่งหวีเมื่อกี้นี้เอง ฮือฮือ ด้วยที่ผมหยิกและยาว หวีกับไม่หวีแยกกันไม่ออกเลยครับ หัวข้าพเจ้า
แค่เอ๋ยว่าจะไปตัดผมแค่นั้นแหละครับ ภรรยาก็บอกว่า อิลฮาม เตาฟิก และภรรยาที่รักของสามี ก็จะควรจะได้เวลาตัดผมแล้วเหมือนกัน สรุปว่าวันนี้วันตัดผมของครอบครัวครับ ผมแอบไปคนเดียวก่อนครับ เลือกช่วงที่ทั้งภรรยาและลูกๆ กำลังเพลินกับการคุยและเล่นหลังบ้าน ปรากฏพอจะลุกไปนั่งเก้าอี้ตัดผม ภรรยาก็โทร อยู่ไหน? กำลังจะตัดผม (อันนี้ผมตอบครับ) งั้นเสร็จแล้วมารับด้วย จะไปเหมือนกัน เสร็จสนทนาก็รีบวางสายเลยครับ เพราะถึงคิวแล้ว งานนี้ไม่ได้ทะเลทะไลไปไหนครับ
อิลฮามและอุมมีย์ (แม่ของอิลฮาม เตาฟิก) เข้าร้านเดียวกันครับ อันนี้ไม่ต้องลุ้นอะไร เพราะอิลฮามมาตัดบ่อยครับ แต่สำหรับเตาฟิก ซึ่งอายุขวบครึ่ง วันนี้คือวันตัดผมครั้งแรกครับ โอ้โห่ ขนาดนั้นเชียว แสดงว่า ผมคงยาวมากแน่เลย ฮิฮิ จริงๆ ไม่ใช่ครับ ก่อนหน้านี้ โกนอย่างเดียวครับ ไม่เคยตัด ยาวมาก็โดนมีดโกนหนวดของอาบีย์ โดยฝีมืออุมมีย์ตลอดมา (ฮิฮิ เลยเอาหัวเหน่งเตาฟิกมาเป็นรูปประจำบล็อกอยู่ประมาณสัปดาห์หนึ่งนั่นแหละครับ) จริงๆ ผมจะอยากแต่งหล่อแต่งสวยให้ลูกๆ ทั้งสองคนครับ แต่ภรรยาผมเขาบอกว่า ดูแลลำบาก ดังนั้นอิลฮามเองก็ตัดผมสั้นครับ คล้ายๆ รองทรงของผู้ชายเลย ส่วนเตาฟิกนะหรือ ล้านตลอดมา
สำหรับเตาฟิกย้ายมาร้านตัดผมชายซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับร้านที่อุมมีย์และอิลฮามใช้บริการครับ เวลาตัดผม เตาฟิกนั่งนิ่งครับ ไม่ร้อง ไม่งอแง ตาจ้องไปที่กระจกดูตัวเองผ่านกระจกอย่างสนใจครับ ส่วนผมนั่งลุ้นในอยู่ในรถครับ เพราะไม่อยากขึ้นลงรถหลายครั้ง ที่นั่งลุ้นคือลุ้นว่า ภรรยาผมจะบอกช่างให้ตัดผมทรงอะไรให้กับเตาฟิก ในใจนึกว่า เอารองหวีก็น่าจะดูน่ารักหน่อย ปรากฏเห็นช่างลงบัตเตอร์เลี่ยนแล้ว ได้ข้อสรุปเลยว่า ทรงเกลียนร้อยเปอร์เซนต์ ออกจากร้านมา ผมเลยต้องเรียกเตาฟิกว่า นักเรียนเตาฟิกไปเลยครับ แหม่เป็นนักเรียนตั้งแต่ขวบครึ่งเลยนะเตาฟิก (นึกว่าจะได้ทำเท่ ก่อนเข้าโรงเรียนสักหน่อย สุดท้ายก็ไม่รอดพ้นทรงบังคับของอุมมีย์สักคนหนึ่ง ฮิฮิ)
ระยะนี้คงหาคนขับเร็วๆ ยากครับบนท้องถนน ผมเองช่วงนี้อยู่ที่ 70 ครับ ไม่ถึง 90 เลยตลอดเส้นทาง ไม่ใช่อะไรหรอกครับ พอทำท่าว่าจะเยียบเร่งเครื่อง ภรรยาก็บอกว่า เจ็บขาอยู่นะค่ะ อย่าซิ่งนะ อือ....อ แต่ตลอดเส้นทางก็มีรถที่ขับแซงไม่กี่คันเองครับ ประเภทที่ซิ่งเลยก็ไม่เยอะครับ รู้สึกว่า คนแถบนี้ปรับนิสัยการขับรถไปเยอะแล้วครับ
ไหนๆ ก็ไปปัตตานีแล้วครับ ผมเลยคิดโปรแกรมผมทันทีครับ คือ ขอไปตัดผม แต่งหล่อสักหน่อย ปกติผมมีร้านประจำที่ปัตตานีครับ แล้วก็มีร้านประจำที่ยะลาอีกร้านหนึ่ง ขึ้นอยู่กับจังหวะครับ แต่รอบนี้เกือบสามเดือนแล้วครับที่ไม่ได้ตัดผม เมื่อเช้าก่อนจะออกจากบ้าน ภรรยาบอกว่า ไม่หวีผมก่อนหรือ ผมยิ้มแล้วบอกไปว่า เพิ่งหวีเมื่อกี้นี้เอง ฮือฮือ ด้วยที่ผมหยิกและยาว หวีกับไม่หวีแยกกันไม่ออกเลยครับ หัวข้าพเจ้า
แค่เอ๋ยว่าจะไปตัดผมแค่นั้นแหละครับ ภรรยาก็บอกว่า อิลฮาม เตาฟิก และภรรยาที่รักของสามี ก็จะควรจะได้เวลาตัดผมแล้วเหมือนกัน สรุปว่าวันนี้วันตัดผมของครอบครัวครับ ผมแอบไปคนเดียวก่อนครับ เลือกช่วงที่ทั้งภรรยาและลูกๆ กำลังเพลินกับการคุยและเล่นหลังบ้าน ปรากฏพอจะลุกไปนั่งเก้าอี้ตัดผม ภรรยาก็โทร อยู่ไหน? กำลังจะตัดผม (อันนี้ผมตอบครับ) งั้นเสร็จแล้วมารับด้วย จะไปเหมือนกัน เสร็จสนทนาก็รีบวางสายเลยครับ เพราะถึงคิวแล้ว งานนี้ไม่ได้ทะเลทะไลไปไหนครับ
อิลฮามและอุมมีย์ (แม่ของอิลฮาม เตาฟิก) เข้าร้านเดียวกันครับ อันนี้ไม่ต้องลุ้นอะไร เพราะอิลฮามมาตัดบ่อยครับ แต่สำหรับเตาฟิก ซึ่งอายุขวบครึ่ง วันนี้คือวันตัดผมครั้งแรกครับ โอ้โห่ ขนาดนั้นเชียว แสดงว่า ผมคงยาวมากแน่เลย ฮิฮิ จริงๆ ไม่ใช่ครับ ก่อนหน้านี้ โกนอย่างเดียวครับ ไม่เคยตัด ยาวมาก็โดนมีดโกนหนวดของอาบีย์ โดยฝีมืออุมมีย์ตลอดมา (ฮิฮิ เลยเอาหัวเหน่งเตาฟิกมาเป็นรูปประจำบล็อกอยู่ประมาณสัปดาห์หนึ่งนั่นแหละครับ) จริงๆ ผมจะอยากแต่งหล่อแต่งสวยให้ลูกๆ ทั้งสองคนครับ แต่ภรรยาผมเขาบอกว่า ดูแลลำบาก ดังนั้นอิลฮามเองก็ตัดผมสั้นครับ คล้ายๆ รองทรงของผู้ชายเลย ส่วนเตาฟิกนะหรือ ล้านตลอดมา
สำหรับเตาฟิกย้ายมาร้านตัดผมชายซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับร้านที่อุมมีย์และอิลฮามใช้บริการครับ เวลาตัดผม เตาฟิกนั่งนิ่งครับ ไม่ร้อง ไม่งอแง ตาจ้องไปที่กระจกดูตัวเองผ่านกระจกอย่างสนใจครับ ส่วนผมนั่งลุ้นในอยู่ในรถครับ เพราะไม่อยากขึ้นลงรถหลายครั้ง ที่นั่งลุ้นคือลุ้นว่า ภรรยาผมจะบอกช่างให้ตัดผมทรงอะไรให้กับเตาฟิก ในใจนึกว่า เอารองหวีก็น่าจะดูน่ารักหน่อย ปรากฏเห็นช่างลงบัตเตอร์เลี่ยนแล้ว ได้ข้อสรุปเลยว่า ทรงเกลียนร้อยเปอร์เซนต์ ออกจากร้านมา ผมเลยต้องเรียกเตาฟิกว่า นักเรียนเตาฟิกไปเลยครับ แหม่เป็นนักเรียนตั้งแต่ขวบครึ่งเลยนะเตาฟิก (นึกว่าจะได้ทำเท่ ก่อนเข้าโรงเรียนสักหน่อย สุดท้ายก็ไม่รอดพ้นทรงบังคับของอุมมีย์สักคนหนึ่ง ฮิฮิ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น